Szukaj
Close this search box.

Oznaczaj skład surowcowy
zgodnie z prawem oraz stwórz swoją idealną metkę odzieżową!

Oznaczaj skład surowcowy
zgodnie z prawem oraz stwórz swoją idealną metkę odzieżową!


Przeczytaj więcej o naszym newsletterze Let’s talk e-com.

Jeżeli nie chcesz zapisywać się do naszego newslettera i otrzymywać maili edukacyjnych i ciekawych informacji o produktach i usługach kancelarii, promocjach oraz materiałów edukacyjnych, napisz do nas na office@creativa.legal.

Ta strona jest chroniona przez reCAPTCHA. Mają zastosowanie Polityka prywatności oraz Regulamin serwisu Google.

Dla kogo jest ten ebook

Niniejszy e-book skierowany jest przede wszystkim do osób, na których ciążą obowiązki w zakresie oznaczania składu surowcowego, w szczególności:
  • producentów, importerów i dystrybutorów odzieżowych,
  • projektantów ubioru samodzielnie szyjących swoje wyroby na zamówienie klientów,
  • projektantów ubioru samodzielnie szyjących swoje wyroby dla ogółu klientów,
  • projektantów ubioru zlecających odszycie podmiotom trzecim np. szwalniom, krawcom.
Ponadto, w celu poszerzenia wiedzy, sięgnąć po niego mogą także projektanci, którzy nie mają w planach sprzedaży swoich wyrobów i projektują je np. tylko na użytek własny (w większości przypadków obowiązek metkowania nie będzie ich dotyczył) oraz wszystkie osoby interesujące się prawnymi aspektami działalności branży odzieżowej.

Spis treści

  • Komu dedykowany jest e-book?
  • Kluczowe akty prawne
  • Na kim ciąży obowiązek oznaczania składu surowcowego?
  • Kto nie ma obowiązku oznaczania składu surowcowego?
  • Czym jest wyrób włókienniczy?
  • W jaki sposób należy oznaczać skład surowcowy?
  • Jakie wymogi musi spełniać oznaczenie?
  • Czy obowiązek oznaczania dotyczy wszystkich wyrobów włókienniczych?
  • Nazwy włókien tekstylnych/skład surowcowy
  • Nazwa, znak towarowy i adres producenta
  • Kraj pochodzenia
  • Sposób konserwacji
  • Rozmiar
  • Cena
  • Podsumowanie
  • W jakim języku powinna być metka?
  • Zagadnienia szczególne
  • Czy prawo określa przypadki, w których obowiązkowe jest oznaczenie składu surowcowego konkretnie za pomocą wszytej metki albo dołączonej etykiety?
  • Czy do zakupionego ubrania z wyszytą metką można doczepić własną etykietę?
  • Czy na metce może znaleźć się skrócona nazwa producenta?
  • Czy informacje na metce muszą być podane określonej kolejności?
  • Czy metka może być zadrukowana z obu stron?
  • Czy będąc importerem lub dystrybutorem można wypruć metki producenta i zastąpić je własnymi?
  • Czy sprowadzoną z zagranicy odzież (np. bluzę) na którą
    naniesiono w Polsce nadruk, można oznaczyć jako
    wyprodukowaną w Polsce?
  • Czy przepisy krajowe mogą przewidywać dodatkowe obowiązki w zakresie oznaczania?
  • Czy prawo wymaga, aby metka posiadała określoną wielkość lub była przymocowana w konkretnym miejscu?
  • Czy metki produktów sprzedawanych za granicę muszą mieć metki w języku angielskim?
  • Czyste wyroby włókiennicze
  • Wyroby z żywej wełny
  • Wyroby włókiennicze składające się z wielu włókien
  • Włókna ozdobne i o działaniu antystatycznym
  • Wyroby wieloskładnikowe
  • Wyroby zawierające części nietekstylne pochodzenia zwierzęcego
  • Oznaczanie wyrobów dziecięcych
  • Oznaczanie bielizny – wyroby gorseciarskie
  • Oznaczanie strojów kąpielowych
  • Oznaczanie toreb
  • Oznaczanie butów
  • Oznaczanie składu surowcowego na stronie internetowej, w gazetach i telewizji
  • Oznaczanie składu surowcowego w świetle badań kontrolnych
  • Rękojmia
  • Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym
  • Kodeks wykroczeń
  • Kto zajmuje się kontrolą prawidłowości oznaczeń?
  • Zakończenie
  • O autorze
  • Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1007/2011

„Metkowanie odzieży to nie tylko wszywanie swojego logo i oznaczanie autora oraz producenta projektu. Musisz odpowiednio zadbać o zgodne z prawem oznaczanie składu surowcowego swoich produktów.”

Kto zajmuje się kontrolą prawidłowości oznaczeń?

Kontrolą poprawnego stosowania Rozporządzenia oraz innych obowiązujących przepisów w zakresie oznaczeń zajmują się właściwe organy nadzoru rynku, z których jako najważniejsze należy wskazać Inspekcję Handlową i UOKiK.

W oparciu o raporty pokontrolne przekazane przez Inspekcję, UOKiK co roku sporządza zbiorczą informację z kontroli prawidłowości oznakowania i jakości produktów włókienniczych, która publikowana jest na stronie Urzędu. Bardzo polecam zapoznanie się z tymi publikacjami, gdyż są one napisane prostym językiem i zawierają wiele przydatnych informacji (np. o tym, na co kontrolerzy zwracają największą uwagę).

Jak wynika z corocznych kontroli przeprowadzanych przez Inspekcję Handlową, niezgodne z prawem oznaczanie składu surowcowe- go wyrobów włókienniczych jest niestety zjawiskiem dość częstym (w 2017 roku odsetek nieprawidłowo oznaczonych wyrobów wyniósł 45,7%, w 2018 roku – 36,9%, a w 2019 r. – 49,1%).

Co więcej, nie są to wyłącznie „drobne” uchybienia, o czym świadczą najbardziej „drastyczne” przypadki wskazane w informacjach z kontroli prawidłowości oznakowania i jakości produktów włókienniczych za 2017, 2018 i 2019 rok:

  • koszula męska oznaczona jako wykonana w 65% z bawełny, a w 35% z poliestru – w rzeczywistości proporcje tych włókien były dokładnie odwrotne,
  • marynarka męska oznaczona jako wykonana w 60% z wełny, a w 40% z bawełny – w rzeczywistości nie zawierała żadnego z tych włókien (składała się w 84,1% z poliestru, a w 15,9% z wiskozy),
  • płaszcz damski oznaczony jako wykonany w 55% z poliestru, w 35% z akrylu i w 10% z wełny – w rzeczywiści jego skład surowcowy przedstawiał się następująco: akryl – 51,3%, poliester – 45,7%, wełna – 3%,
  • sweter damski oznaczony jako wykonany w 100% z lnu – w rzeczywistości nie zawierał on ani odrobiny tego włókna (w 78,7% był wykonany z akrylu, a w 31,3% z poliestru),
  • sweter męski, którego etykieta wskazywała skład 50% wełny i 50% akrylu, a wszywka 50% wełny i 50% kaszmiru – w rzeczywistości produkt ten był w 100% wykonany z akrylu,
  • sweter męski oznaczony jako wykonany w 100% z bawełny –
    – w rzeczywistości bawełna stanowiła nieco ponad 50% składu, a resztę uzupełniał akryl.

Szczegółowe informacje o działalności Inspekcji Handlowej i UOKiK można odnaleźć na stronach internetowych tych organów.

O Autorze

Arkadiusz Szczudło

Adwokat, Partner zarządzający kancelarii Creativa Legal, przedsiębiorca, mentor i twórca internetowy.

Już od dobrych 8 lat pomagam branży kreatywnej, w tym odzieżowej – wspierając ją i edukując w obszarach biznesu i Prawa Mody (Fashion Law).

Zapewniam wsparcie w kwestiach dotyczących nowych technologii, wdrożenia RODO, e-commerce, czy ochrony własności intelektualnej. Pomogę Ci w zagadnieniach związanych z ochroną marki, a także w walce z nieuczciwą konkurencją, również na rynku chińskim.

Dlaczego powstał ten e-book?

Rozpoczynający swoją przygodę z modą projektanci najczęściej myślą głównie o tym, jaki rodzaj odzieży i dla jakiego klienta będą projektować. Bywa, że zastanawiają się też, czy i w jakiej ilości sprzedadzą się ich produkty. Zakładając działalność, otwierając swój pierwszy sklep internetowy, czy też wchodząc we współpracę z portalami oferującymi sprzedaż ich produktów, rzadko poświęcają uwagę temu, jak oferowany przez nich produkt powinien być oznaczony, zwłaszcza pod kątem składu surowcowego.

Biorąc pod uwagę fakt, że kwestia ta nie została pozostawiona uznaniu projektantów, lecz jest regulowana przepisami prawa, stosowanie prawidłowych oznaczeń nie jest jedynie miarą dochowania należytej staranności, lecz przede wszystkim obowiązkiem.

Oznaczanie składu surowcowego na metkach oraz stronach internetowych ma dla marki znaczenie nie tylko wizerunkowe i marketingowe. Estetyczna i wykonana z pomysłem metka potrafi przyciągnąć wzrok klienta, jednak to poprawne określenie składu surowcowego buduje zaufanie do marki oraz jej konkretnego produktu, a także potwierdza, że firma działa zgodnie z prawem.

Obserwując rynkową praktykę metkowania trzeba zauważyć, że jest ona niejednolita. Z jednej strony, spotyka się ubrania wyróżniające się dużą ilością relatywnie obszernych metek (w tym także w wielu językach), z drugiej zaś – ubrania całkowicie ich pozbawione lub oznaczone metkami z okrojoną liczbą informacji. Jak wynika z moich doświadczeń, te ostatnie przypadki dotyczą często samodzielnych, młodych projektantów i z reguły wynikają z braku świadomości oraz wiedzy prawnej w zakresie oznaczania składu surowcowego (konkluzje te potwierdzają coroczne kontrole przeprowadzane przez UOKiK i Inspekcję Handlową).

W niniejszym e-booku zawarłem odpowiedzi na wiele pytań zgłaszanych mi przez klientów, w szczególności:

  1. Czy projektanci ubioru mają takie same obowiązki jak producenci odzieży?
  2. Czy obowiązek oznaczania składu surowcowego dotyczy każdej części ubioru?
  3. Jak szczegółowo trzeba określić skład materiału?
  4. Czy metka musi być wszyta na stałe?
  5. … a także wiele innych.

Tworząc go, starałem się uwzględnić praktyczne wskazówki płynące z moich doświadczeń oraz w przystępny sposób wyjaśnić kwestie budzące wątpliwości.

Mam nadzieję, że e-book „Oznaczanie składu surowcowego, czyli jak legalnie oznaczać produkty odzieżowe” – pierwsza polskojęzyczna publikacja o tej tematyce – będzie stanowił przydatne źródło wiedzy oraz pomoc przy poruszaniu się w meandrach prawa obowiązującego na terenie Polski oraz Unii Europejskiej.